Jestem brzydki i stary, czy nikt mi nie pomoże?

Dostaliśmy kolejne zgłoszenia o psach przebywających w fatalnych warunkach. Nie wyrabiamy czasowo i finansowo. Dopiero przyjęliśmy porzucone psy, psy po zmarłych właścicielach, suczkę ze szczeniakami ze stodoły na wsi, w kolejce czeka suczka z nory w lesie i kolejne telefony z prośbą o karmę, o interwencję, o przyjęcie psów... Załamujemy ręce! Błagamy o wsparcie!

Musimy w trybie NATYCHMIASTOWYM odebrać psa z łańcucha. Piesek jest stary, wychudzony, całe życie spędził na krowim łańcuchu. Jego buda się rozpada, brakuje deski w dachu, ocieplenia, stoi na gołej zimnej mokrej ziemi. 

Cały jego świat to ta zgniła buda, ciężki łańcuch, otoczona deskami i rakotwórczym eternitem. Jak można skazać zwierzę na taki los? Niestety to wcale nierzadki widok na polskiej wsi...

Piesek jest głodny, ponieważ właściciel alkoholik zapomina, że posiada psa. Wg sąsiadów nie ma go całymi dniami, a pies często nie ma nawet wody w miskach. Sąsiedzi co jakiś czas podrzucają psu coś do jedzenia przez płot, dlatego jeszcze żyje. 

Nie ma co liczyć na poprawę warunków. Właściciel nie potrafi zadbać o siebie, nie zadba już o psa. Tylko kto będzie chciał adoptować starego, burego pieska? Który nie potrafi chodzić na smyczy, boi się człowieka? Nie da się dotknąć, ponieważ nikt nigdy nie przychodził go pogłaskać, poprzytulać, porzucać piłeczkę... Łzy cisną się do oczu, że to niewinne zwierzę kilkanaście lat spędziło w takich warunkach.

Ten staruszek nie przetrwa nadchodzących morów w takich warunkach. Zostanie tam to wyrok śmierci dla niego. Musimy go zabrać! Pomóżcie nam pomagać skrzywdzonym przez los i człowieka zwierzętom ze wsi, gdzie liczy się tylko alkohol. Prosimy!