Despero - musimy zdążyć

Jestem opiekunką Despero i o tym psie dużo mogę powiedzieć... Jest cudowny i wspaniały. Nigdy nie ucieka i nawet, jak jakimś trafem nie domknę kojca, on zaraz wraca.

Jedynym jego mankamentem jest to, że pomimo, że dostaje dużo jedzenia zawsze mu mało. Ludzie zlitujcie się on nigdy nie ugryzł psa, nie był agresywny dla człowieka. To piesek do rany przyłóż, nigdy się nie skarży na nic. To pies, którego największą miłością jest jedzenie, a to tylko dlatego, że nie ma swojego człowieka. Nie pozwólcie mu umrzeć w schronisku proszę.

Despero gaśnie :( Taka kolej rzeczy, ale od nas zależy czy pomożemy przejść na drugą stronę godnie. Niech ma kojec z wybiegiem dla siebie, niech odpoczywa na wygodnych legowiskach, niech pogrzebie łapką w piasku, niech ma dla siebie pachnącą puszkę mięciutkiej, wartościowej karmy tylko dla siebie, niech ma pyszne gryzaki. Dajmy mu jeszcze miesiące życia w dobrych warunkach.

Zróbmy to dla niego. On już domu nie znajdzie :( Taka jest rzeczywistośc starych, schroniskowych psów.

Serdecznie dziękuję w imieniu Despero.