Kotek z chorą łapką prosi o pomoc

Nazywam się Duży Bury Kocurek. Wiem, że imię może się Wam wydać dziwne, ale ja mam swoje imię w kocim języku, a w ludzkim żadnego imienia nie potrzebuję. Dlaczego? Ponieważ nigdy nie zamieszkam z ludźmi. Urodziłem się jako kociątko kotki wolnobytującej.

Całe swoje kilkuletnie życie mieszkałem na dworze i od zawsze bałem się ludzi. Mam swój teren który znam, mam moją karmicielkę, która przynosi mi codziennie specjalnie przygotowane, świeżutkie mięsko. Panie z fundacji mówią, że jadam lepiej niż większość kotków w domach. Wiecie, jestem bardzo szczęśliwy tam gdzie mieszkam, nie znam innego życia i nie chcę innego życia poznawać. Żyłbym sobie spokojnie nadal na swoim podwórku, gdyby nie to, że utykałem na łapkę.

Moja Karmicielka bała się, że może ją sobie złamałem, więc złapała mnie do specjalnej klatki, a panie z fundacji zgodziły się mi pomóc. Wiedziałem co mi jest – jakiś czas temu wbiegłem w szkło i rozciąłem łapkę, biegałem dalej z raną na łapce, aż coś się z nią stało. Zamiast boleć mniej bolała coraz bardziej.

Nie wiem czy mi wypada prosić Was o pomoc. Jestem kotem, którego nigdy nie pogłaszczecie. Jeśli zobaczę Was, szybko ucieknę, nigdy się nie poocieram o Wasze nogi, chcę jednak żyć i chcę, żeby mnie nie bolało. Panie z fundacji mówią, że jestem taki sam jak Wasze koty w domu, że gdybym  poznał ludzi, to bym ludzi kochał, tak jak Was Wasze kotki. 

Rana na łapce Dużego Burego Kocurka jest dość głęboka. Biedak potrzebuje pilnie zabiegu czyszczenia rany i spędzi około dwóch tygodni w lecznicy zanim się nie zagoi.

Na szczęście, kotek ma apetyt, nie gorączkuje, jednak i tak bez antybiotyku się nie obejdzie. Kocurek ma gdzie wrócić, ma miłe miejsce do życia, oddaną karmicielkę i kocie towarzystwo. Każdy kotek wolnobytujący chciałby mieć takie życie.

Niestety, przydarzył mu się wypadek i naprawdę potrzebuje pomocy człowieka, a my mamy pustki na koncie. Pięknie Was prosimy o pomoc dla Dużego Burego Kocurka.