Ratuj Ptasie Radio

Kwiecewo to ptasi raj. Z którego ludzie chcą wygonić mieszkańców. Właściciele gruntów nalegają, żeby osuszyć teren, dzięki czemu będą mogli użytkować przylegające grunty. Bez ptaków, oczywiście. Bo one siłą rzeczy będą musiały się wynieść. Tylko gdzie?

Postanowiliśmy działać. Najprościej i najskuteczniej – wykupując konfliktowe grunty. Tym samym zachowamy ten cenny obszar i nie skażemy na emigrację 23 gatunków ptaków.

Halo, halo! Tutaj ptasie radio w brzozowym gaju,
Nadajemy audycję z ptasiego kraju.
Proszę, niech każdy nastawi aparat,
Bo sfrunęły się ptaszki dla odbycia narad.

Ptaki tu głosu nie mają, chociaż ten konflikt na linii przyroda-rolnicy może pozbawić ich głosu na mazurskich terenach, które są dla nich celem i domem. Nasze dzieci, wnuki przyrodę znają z komputerów i to pod warunkiem, że ta przyroda jest w jakiejś ciekawej grze lub śmiesznych obrazkach na Facebooku. A dzięki takim miejscom, jak Kwiecewo, ta przyroda jest na wyciągniecie ręki.

Od ptaków zamieszkujących Kwiecewo możemy także wiele się nauczyć o zachowaniach ludzi.

-Czy wiesz, że czapla biała jest wierna jednemu partnerowi przez całe życie, podczas gdy kaczka czernica zawiera sezonowe małżeństwa?

- Czy wiesz, że jednym z największych żarłoków jest czapla siwa, która potrafi kilka godzin stać bez ruchu, żeby nie spłoszyć ryb?

- Czy wiesz, że żurawie potrafią wznieść się na wysokość 10.000 m, tak jak odrzutowce?

- Czy wiesz, że jeśli nie uratujemy Kwiecewa, możemy wielu gatunków ptaków nie zobaczyć już w Polsce?

Brakuje nam 28.000 zł, żeby wykupić ostatni teren, który pozwoli zabezpieczyć „interesy ptaków”. Wiele z nich zakłada gniazda na ziemi, dlatego osuszenie terenów pod cele gospodarcze  to wyrok śmierci dla ich potomstwa. Ratujmy Kwiecewo, żeby to ptasie radio nadal mogło ćwierkać, świstać, kwilić, pitpilitać i pimpilić.

To, czym żyjemy dzisiaj – rubryka „najczęściej czytane” w gazetach, na portalach, jutro już nie będzie ważne. Nikt nie będzie o tym pamiętał. Wartość przyrody jest niezmienna od wieków. Tylko ludzie mniej ją szanują, chcąc przede wszystkim jak najbardziej ją eksploatować. Ktoś powie- są takie czasy. A my chcemy móc powiedzieć – są tacy ludzie, którzy na to nie pozwolą.