Ratujemy jeża!

Jak zwykle, kiedy tylko ruszymy się z domu, coś znajdziemy. Czasem mam wrażenie, że wychodzę właśnie po to, żeby coś znaleźć. Pojechałyśmy z Młodą na wycieczkę rowerową. Jej urodzinową. Było super! Wesoło, pięknie, zielono. Już z daleka zobaczyłam "coś" na drodze. "Żeby to był kamień, żeby to był kamień, żeby to był kamień" - jeż!

Od początku wiedziałam, że coś jest nie tak, bo szedł na takich wyprostowanych nóżkach, dziwnie. Jak się zbliżyłyśmy, to nie uciekał, nie miał chyba już siły. I strasznie ciężko oddychał, aż piszczał.

Początkowo pomyślałyśmy, że musiał go uderzyć samochód i jest w szoku. Na szczęście niedaleko był sklep i miły pan poratował nas pudełkiem (zapomniałam, że na wycieczki rowerowe w okolicy domu trzeba brać smycz, kontener na kota, chwytak itp.). Tylko, co zrobić z jeżem w pudełku, jak się jest na wycieczce rowerowej, zwłaszcza z jeżem, który się dusi i aż mu piszczy w płucach?

Na szczęście jest też mąż, na którego zawsze mogę w takich sytuacjach liczyć i który chyba czasem myśli, że jest strażakiem, bo zawsze w takich sytuacjach gna, jak do pożaru. Przyjechał, zabrał jeża do lecznicy i okazało się, że oprócz tego, że jest zapchlony, jak nieszczęście to ma ostre zapalenie płuc. Dlatego tak trudno mu się oddychało.

Na szczęście, jak zwykle z pomocą pospieszyły panie doktor z lecznicy w Kwiatkowicach. Pani doktor Edyta, mimo iż lecznica już była zamknięta, specjalnie przyjechała ratować naszego Jeżyka.

I bardzo jej za to dziękujemy. Gdyby nie ona jeż z pewnością by się udusił. Dostał masę zastrzyków, m.in. Furosemid, po którym pięknie się zsiusiał i lepiej zaczął oddychać.

Mamy nadzieję, że uda się go uratować, choć jego stan jest bardzo ciężki.