Juno - codzienna walka o życie

Cześć, to ja, Juno. Pamiętacie mnie jeszcze? Nie jestem taka przebojowa, jak na przykład Taja (to ta, co się wpycha przede mnie cała uśmiechnięta, jakby to był o niej film). Jestem za to mądra, zrównoważona i łasa na życie.

Gdyby nie to, pewnie by mnie już nie było na tym pięknym świecie. Ci, co są z nami dłużej, na pewno sobie przypominają, jak wyglądałam, kiedy trafiłam do Ducha. Obraz nędzy i rozpaczy w ramach z beznadziei. A teraz popatrzcie, jak dzielnie prę do przodu. Nie jestem już super sprawna, ale przecież żyję i cieszę się tym życiem. Każdym krokiem, oddechem, spojrzeniem w niebo. Nawet mrozem się cieszę i śniegiem. Czuję, jestem... I niech to trwa. A żeby tak było, pomyślcie o mnie czasem ciepło. O starym psie, któremu nikt już nie dawał szans. Dzięki Wam dostałam drugie, wreszcie dobre życie.

Juno trafiła do ducha Leona w grudniu 2017 r., jako sunia rodząca co cieczkę. Trafiła z pseudohodowli, jako bardzo wycieńczone zwierzę. Nikt z lekarzy nie dawał jej szans na życie. Jedna w połowie pracująca nerka, częściowo zaatakowana też nowotworem wątroba, problemy skórne, chora tarczyca, zespół Hornera - to część tego, z czym codziennie walczy Juno.

Juno, wbrew całej sytuacji, kocha życie, ma apetyt. Je jak szalona za te wszystkie lata niedostatku.

Dzięki Państwa dobroci, możemy zrobić Juno badania kontrolne i sprawdzić czy ustawione leki są dobre.

Dziękuję i proszę o wsparcie na moje kolejne szczęśliwe dni w Duchu.