Lekcja anatomii na śniegu

Pies jest zwierzęciem domowym. Nawet instynkt łowiecki nie jest w stanie go uratować, jeśli człowiek mu nie pomoże. Wyrzucając go z miejsca, gdzie był karmiony, skazuje się go przede wszystkim na mękę głodowania. 

Głodny pies jest coraz słabszy. Traci orientację, zatacza się, ląduje pod samochodem albo ulega wypadkowi... Od tej chwili jego życie to loteria - jedynym ratunkiem jest człowiek, jeśli się okaże człowiekiem. 

Musiała zahaczyć nogą o coś ostrego, albo ją potrącił samochód, mogła też zaliczyć spotkanie z wnykiem. Tak wygląda jej noga... Ale o nodze nie myślała, myślała tylko o jedzeniu. 

W gabinecie okazało się, że waży połowę tego, co powinna, ma ciężką anemię na skutek zagłodzenia, jest też mocno odwodniona, ale noga na szczęście nie jest złamana. Rana będzie się długo goić, w poniedziałek zabieg usuwający martwicę. Dostała antybiotyki, kupiliśmy kolejną porcję karmy na odbudowę mięśni, została zbadana krew i kał. Loteria - bo tak ją nazwaliśmy - była też potwornie zmarznięta, przydają się więc teraz sprezentowane nam ubranka i swetry. Nigdy nie była w domu, ale po jednym dniu nie chce z niego wychodzić. 

I tak w ciągu zaledwie kilku godzin ubrana w nowe ciuchy, opatrzona, najedzona (trzeba było bardzo uważać, żeby nie pękła...) wylądowała na ciepłej poduszce w doborowym towarzystwie fundacyjnych kolegów. Ilu takim jak ona nie pomógł nikt? Na tym właśnie polega Loteria. Do niej szczęście się uśmiechnęło, szkoda, że w ostatniej chwili. 

Od początku roku zabraliśmy do fundacji 15 psów. Co drugi dzień stajemy wobec sytuacji, w której nie da się odmówić pomocy, jeśli jest się człowiekiem nie tylko z nazwy. Ale nasze siły i moce nie są nadludzkie. Bez wsparcia z zewnątrz nie pociągniemy tego dalej. Loteria prosi o wpłaty na jej leczenie i utrzymanie.