Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies.
Nie masz jeszcze konta na RatujemyZwierzaki.pl?
Każdego dnia zastanawiamy się, co jeszcze możemy zrobić, żeby komfortowo móc utrzymać azyl. Przyjmując każde nowe zwierzę (przyjmujemy od jakiegoś czasu tylko poważne przypadki, ponieważ nie mamy więcej miejsca i środków) zastanawiamy się, ile procent zbiórki uda nam się uzbierać. Ciągłe życie w stresie i obawie, czy kolejny miesiąc uda się jakoś spiąć i ogarnąć. Kochani, to trzecia duża zbiórka w ciągu 1,5 roku. Żadna nie dobiegła do końca. Z miesiąca na miesiąc opłat przybywa, długi azylu się kumulują, a my przecież nie powiemy choremu zwierzakowi, że brak nam pieniędzy i musi umrzeć. Nasi lekarze są na granicy cierpliwości, na szczęście udało nam się zorganizować zapas karmy na kolejne kilka tygodni. Nasz azyl to praca 24 godziny na dobę 7 dni w tygodniu. Na ten moment jesteśmy 2 miesiące do tyłu jeśli chodzi o koszty, a to około 80 tysięcy złotych. Za każdym razem, kiedy uda nam się trochę podgonić, od razu dopadają nas kolejne wydatki.
Nie mamy już pomysłu jak prosić, jak dotrzeć do osób, które realnie mogą pomóc nam w utrzymaniu azylu bez stresu i nerwów o dobre jutro dla wszystkich podopiecznych...
Kochani, to właśnie dzięki Wam i portalowi RatujemyZwierzaki mamy już prawie połowę potrzebnej kwoty, która sprawi, że wyjdziemy na zero w naszym rachunku. Nowe faktury gonią nas cały czas... A my ciągle w tyle. Dzięki Waszej nieocenionej pomocy udało się już tak wiele. Bardzo wierzymy, że i tak zbiórka dojdzie do końca i pozwoli nam istnieć ❤️
Niebawem powrzucamy też faktury, na których będziecie mogli sprawdzić na jakie zadłużenia idą poszczególne środki.
Dziękujemy!
Kochani, jesteśmy ogromnie wdzięczni za wsparcie, które nam dajecie. Jednak aktualna zbiórka zatrzymała się na niecałej kwocie 90 tysięcy... Nasza zbiórka to 350 tysięcy...a kwota ciągle rośnie, ponieważ pojawiają się nowe faktury.
Postanowiliśmy pokazać Wam nasze metamorfozy...To, co dzięki naszej pracy, a Waszemu wsparciu dzieje się z naszymi podopiecznymi.
Choca - przyniesiona do azylu w worku na paszę...
Ceratka - przeciągnięta po asfaltowej drodze, ryzyko amputacji łapy. Udało się ją ocalić, ma wspaniały dom.
Frania - wyrzucona w lesie w zaawansowanej ciąży.
Tif - wyrzucony na ulicy, potrącony przez auto.
Śrutek - postrzelony, potrącony przez auto.
Leon - połamany kregosłup i miednica, po wypadku samochodowym.
Tofik - porzucony na ,błąkał się tygodniami.
Milka - nieleczony guz pochwy, większy niż jej głowa.
Kama / Foka - wypadnięta macica, prawie dwa tygodnie na ulicy...
Perła - wyrzucona ze szczeniakami na wsi.
Lupa - dziki pies żyjący w stadzie bez opiekuna.
Szkitka - po amputacji łapy, błąkająca się po ulicy z dziećmi.
Rodger - wycieńczony i zaniedbany przeszedł ponad 100 kilometrów z pielgrzymką na wodzie i bułce.
Pusia - rodziła w pseudohodowli, mieszkała w stodole.
To tylko malutka część tego, co dzięki Wam możemy robić. Ratowanie zwierząt jest możliwe tylko dzięki Waszej pomocy. Nasze chęci i mobilizacja są ciągle takie same.
Pomóż nam ratować życia...
Każdy kolejny dzień w naszym azylu to walka. Przeważnie niestety nierówna, ale nigdy się nie poddajemy. To walka o życie, walka o dobrostan, walka o lepsze jutro tych, którzy nie mają głosu...
Walka o wparcie dla nich, bo my to tylko narzędzie, żeby mówić w ich imieniu. Gdyby Azyl był jednym dużym życiem, to byłby to ostatni moment, żeby to życie reanimować. Ale mamy więcej żyć.
118 zwierząt już nie prosi, ale błaga o Twoją pomoc. Każde z tych żyć patrzy na nas swoimi ufnymi, pełnymi nadziei oczami, nie wiedząc, w jakim dramatycznym momencie się znajdujemy.
Zwierząt przybywa, a my, jak wiesz, nie umiemy odmówić pomocy. Staramy się przeliczać siły na zamiary, ale kiedy trzeba pomóc natychmiast, bez wahania to robimy nie patrząc na pieniądze, które są naszym jedynym problemem.
Prężnie pracujemy, poświęcamy swoje życie dla nich, żeby każdy dzień był lepszy, niż te, które już minęły. Naprawiamy krzywdę ludzi, którzy bez zastanowienia sprawiają ból słabszym od siebie. Mamy siłę to robić, mamy chęci, motywację, ale nie mamy pieniędzy, żeby kontynuować naszą działalność.
Co kilka dni trafia do nas nowe zwierzę. Zakładamy zbiórki, niektóre nie dochodzą nawet do20% potrzebnych środków. Mamy stałych mieszkańców azylu, którzy potrzebują badań, leczenia i profilaktyki.
Mamy opłaty za prąd, wywóz śmieci, paliwo i naprawę auta. Kupujemy jedzenie, specjalistyczne karmy, pasze, siano. Robimy remonty, naprawiliśmy drogę do azylu, która była nieprzejezdna (z 6 tys. zebraliśmy 1500), naprawiliśmy przeciekający dach na stodole pokryty eternitem (z 15 tys. zebrało się 1069 zł).
Nasze ręce pełne pracy i serca pełne miłości mają siłę robić to dalej, ale bez wsparcia finansowego nie mamy jak. Azyl umiera i gaśnie, powodem jest coś, co podobno szczęścia nie daje. Nie daje szczęścia, ale sprawia, że możemy działać dalej, bez stresu o nasze jutro.
Zobacz, to tylko tyle i aż tyle. W pojedynkę nie zdziałamy wiele, ale przecież są nas setki. Setki tych, którzy tak, jak Ty nie przechodzą obojętnie obok krzywdy słabszych. Zmobilizujmy się. Każda pomoc - udostępnienie, wpłata, przekazanie informacji dalej to dla Ciebie chwila, a dla nas i naszych żyć szansa i ratunek, by trwać w naszym azylu przez kolejne dni. Nie potrzeba wiele.
W ostatnich miesiącach kryzys zagląda wszędzie. Tylko dzięki pomocy wzajemnej mamy szansę przejść przez to wszystko, by na końcu powiedzieć: "Było warto, bo się nie poddaliśmy". Nie mamy współpracy z miastem czy gminą. Istniejemy dzięki Tobie i dzięki tym, którzy w Twoim otoczeniu pomagają tak samo, jak Ty. Koszt utrzymania azylu na miesiąc to około 45 000 złotych.
Każda złotówka to zapłata za to, by tworzyć to miejsce takim, jakim jest. Miejscem bez podziałów, wypełnionym miłością i szacunkiem do istot, które trafiają tutaj z bagażem krzywdy, którą my chcemy zamieniać w dobro. Błagamy po cichu... Pomóż nam istnieć.
Na co zbieramy?
Na długi. U lekarzy, u księgowej, w sklepie z paszami, wszędzie... Dlaczego tak dużo? Nasze zaległości na ten moment wynoszą około 200 00 tysięcy złotych. Chcemy móc zabezpieczyć się na krótki czas do przodu, by nie musieć codziennie zastanawiać się, za co przeżyjemy kolejny dzień.
