Na ratunek suni z przytuliska. Obyśmy zdążyli!

Dostajesz prośbę o pomoc dla suni z przytuliska. ODMAWIASZ, przekonując samą siebie, że po prostu NIE MOŻESZ PRZYJMOWAĆ TYLU PSÓW!

Mijają 2 dni. Dostajesz wyniki morfologii TEJ SAMEJ SUKI. Wbijają cię w ziemię - zarówno one, jak i informacja pod nimi:
- Nie wiedzą co jej jest. Wróciła do kojca.

I CO? WIESZ, ŻE SUKA UMIERA. ŻE WYNIKI ŚWIADCZĄ O BABESZJOZIE LUB INNEJ CHOROBIE ODKLESZCZOWEJ. Wiesz, że zaraz jej krew rozpadnie się i że zaczną wysiadać narządy. Wiesz - po prostu!

Jest późna noc, a ciebie aż podnosi. PRZYWOŹCIE JĄ! NATYCHMIAST! MOŻE ZDĄŻYMY! Sen? Pffff! Nie uśniesz do rana i nie uspokoisz się, dopóki nie usłyszysz - JEST! Bo wiecie co? JEST! DOTARŁA DO KLINIKI. Ledwie żywa i nie wiadomo co będzie, ALE CZAS START. WALCZYMY!

Prosimy Was o pomoc.