Przegryziony kręgosłup odebrał mu sprawność.. Teraz walczymy by znów stanął na nóżki!

Wiem, pewnie nie macie na to czasu, ale chciałbym opowiedzieć Wam moją historię. Cześć, jestem Piorun i jestem szybki jak błyskawica! Tzn… byłem.

Od zawsze było mnie wszędzie pełno. Uwielbiałem bawić się zabawkami, biegać za innymi psiakami, szarpać nogawki i podgryzać palce. Moje rodzeństwo zachowywało się tak samo. Byliśmy jak banda szalonych wiewiórek.

Byłem pewien, że całe moje życie będzie wyglądało podobnie – coś wspaniałego. Niestety los chciał inaczej... 

W Nowy Rok wyszedłem z rodzeństwem na dworek. Biegaliśmy na zmianę za piłeczką, która tym razem wleciała pod krzaczek. Byłem największym bohaterem spośród rodzeństwa, więc postanowiłem po nią pobiec. Nagle usłyszałem warczenie i zauważyłem, że stoi nade mną ogromny pies. Chyba był na mnie bardzo zdenerwowany... Myślałem, że jak powolutku odejdę, to zostawi mnie w spokoju...

Kiedy się odwróciłem, nagle on wbił we mnie swoje zęby. Ból był okropny, aż traciłem oddech. Pamiętam, że bardzo piszczałem i się wyrywałem, ale im bardziej walczyłem, tym jego zęby zaciskały się coraz mocniej. Walczyłem... Naprawdę! Ale on był dużo silniejszy i jedyne co mogłem zrobić, to zamknąć oczka i przestać się szarpać. Wszystko działo się bardzo szybko, a dla mnie była to wieczność...

Powiem Wam coś w sekrecie. Myślałem, że umieram... A łezki same spływały mi po pyszczku... Ja przecież chciałem żyć, mam tylko 3 miesiące! Tak bardzo się bałem

Nagle wydarzył się cud – pies w końcu mnie wypuścił i odszedł. Leżałem obolały i nie mogłem się ruszyć. Nie wiedziałem, czemu nie czuję moich tylnych łapek. Starałam się przesunąć, ale nie mogłem nic zrobić. Nóżki odmówiły posłuszeństwa. 

Jeszcze tego samego dnia pojechałem do lecznicy. Nie rozumiałem zbyt wiele, ale wyczuwałem, że jest ze mną bardzo źle. Okazało się, że zęby tego psa zmiażdżyły mi kręgosłup. To właśnie dlatego moje nóżki nie chcą mnie już słuchać. Dodatkowo mój pęcherz  moczowy nie opróżnia się samodzielnie, a to oznacza, że  ktoś kilka razy dziennie musi go uciskać, abym mógł się wysiusiać... Znów zacząłem się bać... 

Wtedy trafiłem do Cioci. Przytuliła mnie mocno i mówiła, że wszystko będzie dobrze. Powiedziała, że pojedziemy na dodatkowe badania i konsultację oraz zaczniemy rehabilitację. To chyba jakieś ćwiczenia, także już nie mogę się doczekać na takie wygibaski. Nie wiem, czy uda się mnie zoperować, ale Ciocia powtarza, że nie muszę się martwić. Nauczy mnie chodu rdzeniowago, to podobno bardzo trudna sztuczka, ale może i ja się jej nauczę. 

Niestety tutaj powstał kolejny problem… Pieniążki. Wszystkie badania, leczenie, rehabilitacja.. to ogromny koszt. Ciocia jest wolontariuszką w przytulisku, ale wiem, że oni też nie mają już pieniążków. Tam jest bardzo dużo potrzebujących zwierzaków. Dlatego bardzo Państwa proszę o każdy grosik, który pomoże wrócić mi do sprawności. Bez tego, obawiam się, że może się nie udać. 

 A ja Wam obiecuję, będę walczył z całych sił! Słowo Pioruna!