Uratowaliście Żuczka przed czasem! Dziękuję! Jeszcze dziś do nas przyjedzie.

Drodzy Państwo, kolejny niewinny kucyk czeka na naszą pomoc. Żuczek jest nieudanym prezentem świątecznym. Jedenastoletnia dziewczynka dostała go pod choinkę. Miał być takim ślicznym kucykiem, trochę go przytulania i trochę do jazdy.

I tak na początku było. Dziewczynka całe dnie spędzała z Żuczkiem w małej stajence, głaskała go i szczotkowała, przynosiła przysmaki. Zakładała piękny srebrny kantarek i chodziła z kucykiem na długie spacery. Przytulała go bardzo mocno, mówiła, że go bardzo kocha i że zawsze będą razem.

Raz w tygodniu, w sobotę z pobliskiego miasteczka przyjeżdżała trenerka i odbywała się lekcja jazdy. Niestety okazało się, że Żuczek nie jest takim potulnym kucykiem, który zgadza się na wszystko i tylko czeka, żeby na niego wsiąść. Ma on swój charakterek i dużo energii. Mimo starań trenerki i namów rodziców dziewczynka wystraszyła się jazdy i zrezygnowała z lekcji.

Chociaż nie była to wina maleńkiego Żuczka, dziewczynka się na niego obraziła i coraz rzadziej do niego przychodziła. Smutny kucyk całymi dniami stał samotny przy okienku swojej stajenki i z tęsknotą wyglądał swojej przyjaciółki. Wciąż pamiętał jak szeptała mu do ucha, że go kocha i że zawsze będą razem. Futerko i grzywa Żuczka straciły swój blask i zszarzały a na posklejanym od błota brzuchu zaległy się jakieś insekty.

Maleńki kucyk coraz rzadziej zadzierał łepek w kierunku okienka. Kilka razy dziennie słyszał swoją przyjaciółkę przechodzącą przy małej stajence z koleżankami, lecz już nigdy więcej do niego nie zajrzała. Pewnego dnia pękło jego maleńkie kucykowe serce, skulił się w najdalszym kącie stajenki i tak już pozostał.

Rodzice dziewczynki przez dwa tygodnie próbowali sprzedać Żuczka, dawali ogłoszenia i pytali po znajomych. Ale nie znaleźli nikogo, kto zachciałby go kupić. Zadzwonili więc do handlarza, skupującego konie na rzeź. Ich córka, nawet nie zapytała, co to za samochód i gdzie jedzie maleńki Żuczek. Odwróciła tylko wzrok i wpatrzyła się w ekran telefonu. W ten oto sposób ten biedaczek trafił do handlarza. Stąd niechciane kucyki jadą tylko w jednym kierunku. Raz w tygodniu to, co się nie sprzeda, handlarz ładuje na samochód i wywozi do rzeźni.

Żuczek miał o tyle szczęście, że handlarz mi o nim powiedział przez telefon i wysłał zdjęcia. Zrobiłem zbiórkę, siadam zaraz do telefonu dzwonić po ludziach z prośbą o pomoc. I jest jakaś iskierka nadziei, że się uda i ten maluch przyjedzie do mnie. Niestety inne kucyki nie mają tyle szczęścia. Umierają bezbronne w zapomnieniu. Jedyna po nich pamiątka to faktura wystawiona rzeźni. Codziennie myślę o nich, oczami wyobraźni widzę jak się tłoczą przerażone w ciężarówce i całe dnie jadą gdzieś na południe Europy. To jest bardzo, bardzo smutne. Lecz dziś skupmy się na tym maluszku. Weźmy się do roboty, pytajmy, prośmy, błagajmy, zbierajmy i pomagajmy.

Żuczek czeka tam na nas.

Zbiórka obejmuje wykup, transport, opłaty za weterynarza i kowala, pierwsze miesiące utrzymania oraz specjalistyczną paszę. 

Jeśli masz jakieś pytania, zadzwoń Marek: (+48) 502 064 387