Stara, ślepa, niepotrzebna? Miłka chce żyć!

Miłka. Typowy, nietypowy jamnik króliczy. Niewiele ponad kilogram nieszczęścia. Niewidoma, nie słyszy. Porzucona, niechciana i zupełnie przez świat zapomniana. Ale JEST.

Mała Miłka biegała przerażona po ruchliwej ulicy, najpewniej wyrzucona. Właściciele kilka dni wcześniej chcieli ją uśpić, ale weterynarz odmówił poddania jamniczki eutanazji. Schronisko, które zagarnęło psa z ulicy nie oddało zguby właścicielom. Uznano, co nie dziwi, że trzeba się było "bardzo postarać" aby doprowadzić psa do takiego stanu i rzekomo pozwolić mu się "zawieruszyć". Nie będziemy tu spekulować ile było w tym celowego działania wynikającego z braku możliwości eutanazji. Tak od razu trafiła do nas.

Miłka trafiła do nas tuż przed Wigilią w 2016 roku. W tragicznej kondycji, dodatkowo miała zwichnięcie soczewki i doszło do pęknięcia gałki ocznej. Konieczna była operacja całkowitego usunięcia oka, została również wysterylizowana (na narządach rodnych były guzy). Miłka ma również zaburzenia hormonalne, stąd łysienie.

Miłka jest niezwykle pocieszna i garnąca się do człowieka, w którym upatruje mimo wszystko bezpieczną przystań i swego przewodnika. Ile pozostało Miłce ziemskiej drogi, nie wiemy. Wiemy jednak, że właśnie tu, u kresu swej wędrówki, potrzebuje nas najbardziej, bo Ci dla których jej serce biło zniknęli kiedy przyszła starość.

Miłka prosi o pomoc w pokryciu kosztów jej utrzymania. Staruszka mieszka w dobrym, domowym hotelu. Ma częściową wirtualną opiekę ale nadal brakuje środków na zapewnienie jej najlepszej opieki. Miłka zbiera grosiki na hotel, na dobrą karmę, na konieczne, regularne wizyty u lekarza.

Prosimy z całego serca, wesprzyj staruszkę.