Babcia Iskierka

Mówi się często, że starość to utrata godności, zaś śmierć to jej odzyskanie.

Stara Iskra przechadza się powoli po trawiastym wybiegu. Zamyślona, powolna, niedołężna - ale bezpieczna. Bezpieczna od jesieni 2011 roku - kiedy po zmroku, w strugach deszczu, przestąpiła próg naszej stajni i cicho zarżała, po czym potulnie wtuliła się w słomę w rogu swego nowego boksu. Przejechała setki kilometrów oglądając świat. Przyjechała do nas, by godnie żyć. Oddana w komplecie ze starym kucem. Ale i na starości trzeba zarobić. Tysiąc złotych załatwił sprawę. Tyle kosztowało nas jej życie. Choć pieniądze za nią i starą, niewidomą kuckę wzięli Ci, dla których ciężko pracowała, a sprzedali je w momencie, kiedy nie było już nadziei na poprawę zdrowia obydwu koni.

Bo starość to straszna choroba. Pozbawia godności, odziera z nadziei. Stara Iskra, by nie zajmowała miejsca, stała upięta na łańcuchu, na stanowisku. Mała niewidoma Binia dzielnie trzymała się na małych nóżkach koło niej. W tym gospodarstwie była właścicielka "zapewniła" swej klaczy jesień życia - aż wstyd być człowiekiem.. Stara Iskierka pokornie dożywała swych dni, nie wiedząc, że najpewniej jej dni były już policzone. Jechaliśmy tylko po nią - ale na miejscu, widząc tragiczny stan jej towarzyszki Bini, postanowiliśmy że zabierzemy obydwie staruszki do siebie.

Pierwsze dni Iskierki u nas po długim transporcie i stresem związanym ze zmianą miejsca były bardzo ciężkie. Codzienne wizyty weterynarza, codzienne pożegnania - byliśmy pewni, że jedyne, co możemy jej podarować, to godną śmierć. W wieku prawie 30 lat to i tak bardzo wiele dla wyeksploatowanej, starej Iskierki.

Dziś Iskra nadal jest pośród nas. Ma nawet przyjaciółkę Sawę, której nie odstępuje na krok. Towarzyszą sobie przy śniadaniu, skubaniu trawy i wygrzewaniu się w ciepłym słońcu. Zawsze na siebie czekają, jakby rozumiały wzajemną niedołężność i powagę starości. Kiedy jedna niedomaga, druga trąca ją chrapami, swoiście inspiruje do życia. Potrafią się na siebie złościć, pouczać, i cieszyć na swój widok. Kiedy jedna z nich udaję się na kąpiel do innego boksu, a druga, wyginając szyję z boksu, wypatruje towarzyszki.

Nie wiemy, ile czasu pozostało Iskierce, ale wiemy na pewno, że gdzieś w niej drzemie poczucie szczęścia, że jest pośród przyjaciół, choć ta chwila nie będzie trwałą wiecznie. Bo dla Iskierki dni biegną już inaczej, nigdy nie wiemy, kiedy się położy, i kiedy nogi odmówią posłuszeństwa.

Iskra otrzymuje bardzo kosztowne leki na bóle w stawach (Buteless), dodatki paszowe, witaminowe, specjalistyczne pasze dla starych koni (Dodson, Hoveler) dzięki którym może funkcjonować. Miesięczny koszt utrzymania Iskierki to kwota ok. 800 zł.

Prosimy o pomoc w jej utrzymaniu, leczeniu, opłaceniu częstych wizyt weterynarza - to są ogromne koszta i nie chcemy na tym oszczędzać. Jej życie było pełen cierpienia, ludzkiej niewdzięczności i obojętności. Teraz, na starość, chcemy choć w 1% jej to wynagrodzić. Bez Waszej pomocy nie damy sobie rady.