Szuszu, chory na cukrzycę porzucony kocurek, zbiera na insulinę i badania

Mam na imię Szuszu, mam 6 latek i niedawno trafiłem do cioć, bo się razem z moim kocim kolegą przestaliśmy podobać ludziom, u których mieszkaliśmy. Wiecie, teraz się nawet cieszę, że nas nie chciano, bo trafiłem do takiego domku tymczasowego, gdzie jestem kochany i mam dużo jedzonka i bardzo o mnie opiekunowie dbają.

Niestety, jak do cioć trafiłem, to bardzo zachorowałem i się okazało, że mam taką chorobę – cukrzycę. Muszę kilka razy dziennie dostawać zastrzyki i jeszcze, poza tym, kilka razy dziennie mnie kłują, żeby zobaczyć, czy te zastrzyki działają.

Już się przyzwyczaiłem i się nie kłócę, wiem że to dla mojego dobra, że bez tego całego kłucia by mnie już nie było. Moje leczenie bardzo, bardzo dużo kosztuje, ciocie nie mają aż tyle pieniążków, a Wy mi już raz pomogliście – zapłaciliście za mój pobyt w szpitalu.

Wiem, że tak głupio ciągle prosić Was o pomoc, ale dopiero teraz zrozumiałem, co do znaczy mieć dom, no nawet taki tymczasowy, ale taki w którym jesteś kochany. Tak bardzo, bardzo chciałbym tu zostać jak najdłużej, a jeśli nie będę się leczył, no to… to mnie nie będzie…

Szuszu trafił do nas z bardzo zaawansowaną cukrzycą, osoby, które go oddały, nie uprzedził nas o jego chorobie i kocurek praktycznie zapadł w śpiączkę cukrzycową. Udało się uratować życie Szuszu i rozpoczęła się walka o jego zdrowie, walka, której tak naprawdę nigdy nie wygramy – kocurek do końca życia będzie brał insulinę i musi mieć regularnie mierzony poziom cukru przy użyciu specjalnych pasków.

Miesięczny koszt zakupu leków, pasków i opłacenia badań jest dla nas ogromny, ale Szuszu leczyć się musi, inaczej odejdzie. Błagamy Was o pomoc…