Jak nie my, to kto im pomoże? Zbieramy na utrzymanie kociarni!

Skąd brać siłę, gdy odchodzą nasi podopieczni, o których tak długo walczyliśmy?

Skąd brać siłę, gdy zderzamy się z murem obojętności, pogardy, drwin? 

Skąd brać siłę, gdy zbiórki stoją, a rachunki pozostają nieopłacone? 

Skąd brać siłę, gdy odbieramy kolejny telefon ze zgłoszeniem chorego kota, a nie mamy pojęcia gdzie go wcisnąć, a wiemy, że nikt inny im nie pomoże? 

Skąd brać siłę, gdy wolontariat zajmuje połowę twojego prywatnego życia, że pomiędzy pracą a ogarnianiem kociarni czasami nie masz czasu na zwykłe pranie, a jednak zewsząd słyszysz, że musisz, że to Twój obowiązek? 

Siłę dają nam nasze koty, gdy uda się wyrwać je ze szponów śmierci, ulicy, złych ludzi, gdy znajdujemy im cudowne domy, a nowe rodziny zalewają nas stosami zdjęć naszych podopiecznych. Wtedy czujemy, że to wszystko ma sens. 

Marzec był trudny, kwiecień nie zapowiada się lepiej... Zbiórka na marzec stanęła w połowie, z tego powodu ta jest trochę większa. Sam czynsz pochłania mnóstwo pieniędzy. Wciąż jesteśmy na minusie.

Prosimy, pomóżcie utrzymać nam kociarnię. Tak ważny punkt na mapie przerażającej bezdomności Polski wschodniej.