Słodko - gorzko...

Campari nie była sama na bezdomności. Po jej zapakowaniu do klatki zza drzew wyszły dwa małe pieski zmarznięte tak, że trzęsły im się nogi... Przybiegły do ludzi, którzy ratowali suczkę i nie odstępowały ich na krok.  Jeden był tak chudziutki, że prawdopodobnie następnej nocy na mrozie by już nie przeżył....

Przedstawiamy dwóch cudnych chłopaków skazanych na śmierć - oto na wpół zamarznięty, szorstkowłosy Likier i Vermut - w trochę lepszej kondycji.

Oba niespełna roczne, jeszcze prawie szczeniaki. Całkowicie ufne i pragnące kontaktu z człowiekiem. Chodzą na smyczy. Zapewne stanowiły prezenty świąteczne. Prezenty wyrzucone z domu, kiedy już się znudziły, prezenty skazane na śmierć. Trudno pojąć takie okrucieństwo, w zasadzie nie da się tego pojąć. 

Wyrzucanie psów to w Polsce norma. Traktowanie szczeniaków jak zabawki też. Szczeniak przyzwyczaja się do domu, śpi w łóżku, jest rozpieszczany, a potem nagle przestaje być taki malutki i słodki, więc  won - na mróz... Święta się skończyły. Likier to malutki piesek, żywcem zamarzał. Nie potrafił zdobyć jedzenia, bo zapewne nigdy nie musiał. Jego stosunek do ludzi świadczy o tym, że miał do nich zaufanie. Tak bardzo go zawiedli... Vermut też kocha wszystkich, macha ogonkiem, chce być  głaskany. Zapewne sądzi, że zaszło jakieś okropne nieporozumienie...

Jedyne, co możemy im powiedzieć to - wybaczcie. Przepraszamy za ludzi. Nie wszyscy są źli. A one, na hasło, że nie wszyscy są źli - będą się cieszyć i machać ogonem. Pozazdrościć takiego podejścia do życia... 

Likier i Vermut - tak słodkie,  tak gorzko potraktowane przez los - proszą o pomoc dobrych ludzi. Jest szansa się wykazać w imieniu całego naszego gatunku.