Wspaniała Szesnastka

Po bardzo ciężkiej i trudnej zimie, która wydawało się, że nigdy się nie skończy, pomału nadeszły cieplejsze dni. Trawa zaczęła się zielenić, a w powietrzu czuć było wiosnę. Niestety optymizm, jaki nas ogarnął, był zdecydowanie przedwczesny.

Normalne w tym okresie opady deszczu, przerodziły się w ulewy, które wkrótce spowodowały, że łąki zamieniły się w pola ryżowe, a zwierzęta, zamiast cieszyć się wiosną, stały się osowiałe i apatyczne.

Lawinowo jedna tragedia zaczęła gonić kolejną. Studzienki i szamba wybijały na pastwiska, zaś śmieci z rowów melioracyjnych rozlewały się  na olbrzymie przestrzenie pól, zanieczyszczając i niszcząc plony. W końcu nadeszła wielka woda, która przerywając wały naniosła olbrzymie ilości mułu.
 
W wyniku tych okropnych wydarzeń udało się nam zgromadzić w zeszłym roku zaledwie 10% potrzebnych zapasów siana. I to nie we własnym zakresie, tylko kupując od kogo się tylko dało.
Na zimowe miesiące listopad – kwiecień potrzeba nam było 2896 kostek siana dla 16 koni przebywających w naszej stajni. Do tej pory udało się nam zgromadzić pieniądze i zakupić siano na listopad, grudzień i styczeń.  Do końca sezonu zimowego pozostały jeszcze 3 miesiące i łącznie 1426 kostek siana do zakupu (luty – 448 kostek, marzec – 498 kostek, kwiecień – 480 kostek).
 
Siano pomału staje się towarem deficytowym. Nie wiemy ile będzie kosztowało za miesiąc, i z jak daleka trzeba będzie je wozić. O słomę jest jeszcze trudniej, bo zboża zgniły na polach. Stare i chore konie muszą leżeć na miękkim podłożu. Marchew w zimie to jedyne zielone i mokre pożywienie w tym trudnym okresie, gdy konie nie mają dostępu do świeżej trawy. Lecz jej cena również sukcesywnie wzrasta.
 
Chcielibyśmy zwrócić się do Państwa o pomoc w zgromadzeniu funduszy na zakup sianka na marzec. Potrzebujemy tylko 496 kostek siana, ale to aż 2480 złotych. To również codzienna porcja siana dla 16 wspaniałych koni na cały miesiąc.
 
Furia, Mroczna, Fart, Barburka, November, Greka, Miraż, Oki, Miętek, Chiara, Hiszpana, Sakar, Nirvana, Nuria, Maciuś, Melisa, to szesnastka wspaniałych zwierząt, które bez naszej pomocy i waszego wsparcia byłyby skazane na rzeź.
Każdy z tych koni ma za sobą swoją historię, mniej lub bardziej tragiczną. Każdy z nich poświęcił się służbie człowiekowi i każdy z nich po wypełnieniu swoich obowiązków miał trafić do rzeźni. Jednak każde życie zasługuje na to by trwać. Nie mamy prawa skazywać nikogo, ani niczego na los, jakiego sami nie chcielibyśmy doświadczyć. Ta szesnastka żyje, bo miała szczęście. Miała szczęście spotkać na swej drodze ludzi, którzy chcieli pomóc, ludzi którzy wierzą w życie.

"Nie sztuką jest kochać konie, sztuką jest sprawić by konie pokochały Ciebie"