Skazana za Niewinność . Skazana za Miłość Zostawiona jak Śmieć !WYROK na 20.12.18

Zbiórka grzecznościowa. Koordynator Bożena Kondracka

Świat zasmuca, człowiek przeraża, zwierzęta płacą życiem i cierpieniem za ludzki brak odpowidzialności i bezrefleksyjność. Jak można porzucić przyjaciela?  Jak można pozostawić klacz z długami za nieopłacony pensjonat? Po prostu odwrócić się, odejść, zapomnieć? Jak można zostawić przyjaciela w chorobie i podeszłym wieku? I czy można sobie potem spojrzeć w lustro bez odwracania wzroku?

– Szukam przyjaciół. Co znaczy „oswoić”?
– Jest to pojęcie zupełnie zapomniane – powiedział lis. – „Oswoić” znaczy „stworzyć więzy”.
– Stworzyć więzy?
– Oczywiście – powiedział lis. – Teraz jesteś dla mnie tylko małym chłopcem, podobnym do stu tysięcy małych chłopców. Nie potrzebuję ciebie. I ty mnie nie potrzebujesz. Jestem dla ciebie tylko lisem, podobnym do stu tysięcy innych lisów. Lecz jeżeli mnie oswoisz, będziemy się nawzajem potrzebować.

Po 20stu latach służenia człowiekowi, ochwacona, porzucona w pensjonacie z nieuregulowanym rachunkiem. Telefon zamilkł: człowiek, przyjaciel, wymazał ją z pamięci. Została przejęta w rozliczeniu za dług. Jak weksel, kilkaset kilogramów mięsa do przehandlowania, niepotrzebny balast, przekazywana z rąk do rąk. A to znaczy, że to nie była przyjaźń, że nikt jej nie oswoił, że nikt nie stworzył więzów.

Chcemy to zmienić. Czy wyciągniemy do niej pomocną dłoń? Ona jeszcze nie wie, że jest dla niej nadzieja.  Czy okażemy jej wdzięczność i pomożemy cieszyć się życiem, spłacając dług poprzednika? Czy poczujemy ciężar ludzkiej odpowiedzialności? Czy odwrócimy się tak samo?

Potraficie zapomnieć? My nie, dlatego prosimy o pomoc i wykupienie klaczy.  Mamy niedużo czasu. Dług za pensjonat trzeba zapłacić!