🆘 Jesteś ich jedyną szansą, URATUJ od złego

Powiedzieć, że ich przyszłość jest zagrożona to jak nic nie powiedzieć... Spójrz na nie, oszukały przeznaczenie, czy i dziś im się to uda?
Od lat tworzymy DOM dla zwierząt uratowanych. Wiecie, gdzie trafiłby koń ze skaryszewskich targów, mięsna krowa, mięsne króliki, króliki porzucone przez ludzi. Tu niewiele trzeba mówić. Już raz zagrożone najgorszym, teraz znów nie proszą, a BŁAGAJĄ o pomoc. 

Zwierzęta gospodarskie od lat nie zbierają na swoje potrzeby nic, lub zbierją bardzo niewiele. Przez ostatnie lata praktycznie sami, ze swoich prywatnych środków je utrzymywaliśmy, kupując siano, słomę, paszę, tak, by nie obciążać już i tak okrutnie okrojonego budżetu fundacji. Nie mieliśmy wyboru, przecież nie mogły głodować. 

Niestety, nasze życie dosłownie się złamało. Lata zaniedbań własnego zdrowia, niespania po nocach, zmartwień, odmawiania sobie na rzecz zwierząt sprawiły, że obydwoje mocno podupadliśmy na zdrowiu. W tej chwili koszt leków moich i Iwony miesięcznie oscyluje około 1200zł. Ciężko pracujemy zawodowo poza fundacją, by wyżyć ze zwierzakami, ale to nas przerosło. Nie możemy wybierać nasze zdrowie, czy jedzenie dla zwierząt, a przed takim wyborem stoimy od początku tego roku. 

Niestety to nie koniec problemów. Dawno już straciliśmy możliwość dzierżawy działki rolnej, przez co nie mamy już nawet opcji na choćby częściowe wyżywienie zwierząt na zimę własną pracą. Bo nie mamy ziemii. Staraliśmy się wspierać lokalną społeczność, zamawialiśmy siano i słomę od rolników. W tamtym roku pierwszy raz pojawił się problem. Stajenne koty zaczęły mocno chorować, wyłysiały, były całe w ranach. Diagnoza: ptaszyniec kurzy. Myśleliśmy, że przyniosły go gołębie, nie chcieliśmy zrzucać winy na dostawcę siana. Dla bezpieczeństwa zmieniliśmy go na innego i w tym roku sytuacja się powtórzyła. Nie dość, że pochorowały się koty, tym razem mocno odchorował też koń. Milka bardzo mocno schudła, była cała w wielkich wyłysieniach, ranach. To wszystko okropnie obciążyło nasz budżet. 

Leczenie zwierząt było okrutnie kosztowne i nie możemy się po nim podnieść. Milka bardzo mocno odchorowała. Zalecienie było jedno: pasza objętościowa i treściwa tylko ze sprawdzonego źródła i jak najlepszej jakości. Znaleźliśmy takich dostawców, którzy doręczają bez problemu, wystawiają fakturę i mają paszę fenomenalnej jakości. Niestety- koszty zgniatają nas jeszcze bardziej niż prędzej. 

Dziś jesteśmy już na skraju rozpaczy i wytrzymałości psychicznej. Musimy powiedzieć jasno- jeśli nie uda nam się zebrać pomocy w pokryciu już poniesionych kosztów i w wyposażeniu zwierząt w jedzenie na zimę to będzie koniec. Będziemy musieli znaleźć im domu i kto weźmie mięsną krowę i króliki? Kto przygarnie niedotykalskiego, narowistego konia, który toleruje tylko jedną osobę? Dla nich jest tylko jedna droga, ta, od której już raz uciekły. 

Już nie prosimy, a błagamy o pomoc, byśmy nie musieli wybierać między swoim zdrowiem i życiem, a ich. Czy ktokolwiek nam pomoże? 

Poniżej tylko niektóre z ostatnio poniesionych kosztów, na ponad 12tys. a przecież zima nadejdzie zanim się obejrzymy...