Mam dopiero 10 miesięcy, jestem malutkim, końskim dzieckiem. Pomóż mnie uratować, ja chcę żyć! Mój czas ucieka

Witam, jestem 10-miesięcznym końskim dzieckiem. Ważę 500 kg. Moje życie zostało przeliczone na kg... Boję się strasznie, co to będzie ze mną! Moja mamusia pracuje ciężko w lesie od rana do nocy. Zostałem od niej zabrany, nie wiem, gdzie ona jest. Wołam ją, ale nigdzie jej nie ma. Konie wszystkie płakały, jak mnie zabierali, kazali mi wejść na brudne, śmierdzące śmiercią auto. Strasznie moje ciało się trzęsło, ze strachu. Zabierają mnie, nie wiem gdzie. Było tak ciemno i ten pan krzyczał na mnie, dalej ruszaj się, a ja się bałem, broniłem, aby tylko tam nie wejść. W końcu wszedłem do środka... 

Za chwilę wszedł mój kolega, on ma 9 miesięcy, jest mniejszy niż ja. Na drugi dzień pojawiła się ciocia, mówili do niej Monia, ona mówi, że nas uratuje! Całowała nas po chrapach i płakała.  Mówiła, że będziemy żyć, że pomogą inne ciocie i wujkowie. My jej wierzymy, że się uda. Zabierają od handlarza inne konie i one nam powiedziały, że będziemy żyć.  Ale musimy trochę poczekać... Obiecały, że ciocia wróci! 

Tak bardzo się boimy. Na mojego kolegę też będzie zbiórka i będziemy w jednym domku. Błagam, pomóżcie mojej cioci Moni, niech nas stąd zabierze.