Skopali Kotka do nieprzytomności. Głuchy Koteczek ze wstrząsem mózgu chce jeszcze żyć...

W otchłani ludzkiej nienawiści skopany i wyrzucony. Gdzie serce twarde jak głaz, w nicości zła świat się zmienia, ale dla mnie nie ma nadziei. Błądzę swoją drogą wciąż rozpacz, krzywda i ból. Zamykam oczy, by nie patrzeć, lecz ciemność jest tam nadal, słyszę krzyk i czuję ból. Ból przenika duszę do szpiku. Zakryć chcę też uszy, aby nie słyszeć... Nic to nie da, zranili mi uszy, nie słyszę, ale wszystko i tak się nasila. Wkrada się i wdziera do mojego malutkiego serca. Nie minie, nim zgaśnie iskra życia... Chciałem tylko kochający dom, nic więcej, Rodząc się, żyjemy, umierając powoli. Ja umieram w bólu powoli... Tylko czy samo to życie bez naszego jestestwa jest coś warte. Czy Wy ludzie dacie sobie radę bez nas, bardzo się martwię o Was... Nie bijcie już nas, nie wyrzucajcie, my niczym nie zawiniliśmy...

Kochani, pomóżcie temu koteczkowi. Z góry serdecznie dziękujemy!