Z deszczu pod rynnę... Pora by wreszcie wyszło dla nich słońce!

Zaczęło się od marnego startu. Urodziły się jako dzieci porzuconej suczki. Od początku bezdomne, niczyje, niechciane...

Potem miało być lepiej. Ich losem zainteresowały się dobre, choć niedoświadczone w pomocy osoby. Znalazły dziewczynkom wspólny dom. Suczki zupełnie nieprzygotowane do adopcji wydane po prostu na ładne oczy bez sprawdzania domu.

Gdy pojechały w świat miały 3 miesiące. Teraz, półtora roku później ich "wspaniała" właścicielka oddała je, bo podobno niszczą dom. Dostała szczeniaki, czyste karty gotowe do zapisania a po półtora roku oddała suczki nienauczone niczego i niszczące w domu.

One nie miały gdzie wrócić. Ich wcześniejszym domem była ulica.

Zlitowałyśmy, przyjęłyśmy je pod swoje skrzydła, choć doskonale wiemy, że jeśli potwierdzi się, że mają lęk separacyjny, to zostaną u nas do końca życia. ALE tego nie wiemy. Mogą niszczyć, bo np. się nudziły, nie miały zapewnionych potrzeb eksploracji, ruchu itd. A może wcale nie niszczyły, tylko właścicielce się już znudziły? Zobaczymy.

Teraz nadszedł czas, by sunie przeszły prawdziwe przygotowania do adopcji. Muszą zostać przebadane, odrobaczone, odpchlone, zaszczepione, zaczipowane i przede wszystkim WYKASTROWANE. To kiedyś obiecała zrobić właścicielka, ale później stwierdziła, że jej nie stać na kastrację... (to po co brała DWA PSY, na które jej nie stać?)

Bardzo prosimy Was o wsparcie dla Mony i Lizy. Niech zła passa wreszcie się skończy, niech nad ich głowami zaświeci słońce!

PS. Kochani Pomagacze, pamiętajcie, że w pomocy liczy się przede wszystkim JAKOŚĆ. Nie bójcie się zadawać pytań chętnym do adopcji. Nie bójcie się odmówić adopcji jeśli macie jakieś wątpliwości. I koniecznie zaczipujcie i wykastrujcie psa przed wydaniem do nowego domu. To absolutnie minimum. Wiemy, że człowiek uczy się na błędach, najważniejsze, by nie pozostawać obojętnym!