Kocie dzieci to nie śmieci!

Mamy pod opieką ponad 200 psów i 14 koni mieszkających w przytulisku 35 km od Krakowa. To nie jest miejsce dla kotów. Ale to nie ma znaczenia dla tych, którzy podrzucają nam koty pod bramę albo dzwonią lub piszą z błaganiem o pomoc. 

Część z tych, co błagają od lat pomaga w trudnym terenie. Na Podhalu, w województwie świętokrzyskim, na Podkarpaciu. "Przecież nie zostawię 6-tygodniowych kociąt w lesie".

"Przecież nie mogę żyć ze świadomością, że ci wiecznie zapici ludzie stratują kolejne dzieci swojej kocicy"

"Przecież zaplecze supermarketu to nie jest miejsce dla kociąt".

"Przecież one ledwo pełzają. Nie przeżyją bez matki, bez jedzenia"

Codziennie telefony, codziennie maile, codziennie wiadomości na Messengerze. I zdjęcia. Jedno gorsze od drugiego. Moglibyśmy powiedzieć, że zajmujemy się tylko psami i nie mamy możliwości. Bo nie mamy. Ale co będzie, jak nikt nie pomoże? To pytanie wwierca się w mózg i budzi w nocy🤦‍♀️ Więc kombinujemy jak pomóc mądrze i tanio, jak nie zwariować od wszechobecnego nieszczęścia.

To może jeszcze tu upchniemy, to może przetrzymamy w lecznicy, żeby mieć pewność, że nie zarażą innych, to może wezmę maluchy do pracy w pudełku i będę karmić, to może posiedzą w kennelu w garażu, aż się nie zwolni miejsce, najwyżej je wsadzę do łazienki. Wolontariuszki i pomagaczki są już mistrzyniami sytuacji kryzysowych. Ta logistyka jest koszmarna, podobnie jak koszmarne są losy kocich dzieci. Wspólnymi siłami robimy "coś". To "coś" jest lepsze niż nic. 

Mamy teraz pod opieką ok. 40 kociąt i kilka dorosłych matek. Prosimy o mleko, o puszki, o żwirek. Ale kocie nieszczęście mniej chwyta za serce niż psie. Czemu? Trudno zgadnąć. Więc teraz prosimy o pieniądze. Na jedzenie, na leki, na testy, na sterylizacje matek. Może łatwiej jest wpłacić 5 zł, niż zamówić karmę w sklepie internetowym.

Prosimy o pieniądze, bez nich nikomu nie pomożemy 😞