Rozpaczliwie potrzebujemy Państwa pomocy. Zostaliśmy bez środków na życie...

„Największym grzechem wobec innych istot nie jest nienawiść tylko obojętność w stosunku do nich.”

Rozpaczliwie potrzebujemy Państwa pomocy. Zostaliśmy bez środków na życie, nie mamy nawet na podstawowe potrzeby takie jak jedzenie, nie wspominając o kosztach opłacenia dzierżawy i innych niezbędnych wydatkach. Uratowaliśmy ponad 60 koni, min. z targu koni ze Skaryszewa, przed śmiercią w rzeźni, przed znęcaniem się oraz konie chore i stare. 

Fot. Knieja wykupiona w 2020 r. na targu koni w Skaryszewie

Fot. Płotka i Knieja wykupione w 2020 r. na targu koni w Skaryszewie

Fot. Jantar z Morskiego Oka, wykupiony przed śmiercią w rzeźni 

Fot. Vivat koński staruszek, który przyjechał do nas z Ukrainy 

Fot. Anja zaniedbana kucynka z fermy lisów 

Fot. Veronika - źrebak, któremu wspólnie podarowaliśmy szanse na życie - kupiona bezpośrednio od rolnika

Fot.Konwalia - miała tak silne przykurcze, że nie mogła chodzić

Fot. Płotka i Knieja uratowane z targu koni w Skaryszewie w 2020 r

Jesteśmy organizacją non-profit i nie osiągamy żadnych dochodów, cała nasza praca opiera się na pracy wolontariackiej, dotyczy to również pracy zarządu. Naszą misją jest ratowanie zwierząt, w szczególności koni, oddajemy również konie do adopcji, ale są i takie, dla których stworzyliśmy azyl (dom uratowanych zwierząt). Są to konie na ogół nienadające się do adopcji, chore, nienadające się do użytku a w związku z tym w powszechnym odbiorze „niepotrzebne”. Azyl Ktosiowo to ich dom. Miejsce, gdzie dostały nowe życie, tu zawiązały się przyjaźnie, tu tworzą razem stado będące synonimem rodziny, które daje poczucie bezpieczeństwa, to miejsce, gdzie powoli odzyskują ufność wobec człowieka, gdzie są leczone i kochane.

Fot. Nasz Azyl - dom uratowanych zwierząt

Fot. Vivat 

Fot. W naszym Azylu mieszkają również kozy i kotki 

Fot. Kotki, które mieszkają w naszej stajni 

Gdy tworzyliśmy Ktosiowo byliśmy pewni, że pokłady miłości, które w sobie mamy wystarczą, wierzyliśmy w ludzi i byliśmy pewni, że znajdą się darczyńcy, że jest wiele osób, które myślą i czują podobnie do nas. Niestety z miesiąca na miesiąc coraz trudniej nam uzbierać środki, nie mamy możliwości dotarcia z naszym apelem do większego grona odbiorców, przebicia się przez prośby innych, tak wiele różnych organizacji potrzebuje pomocy.

Powoli zaczyna nam brakować sił, kończy się nadzieja i wiara, która powinna przenosić góry. Najzwyczajniej wypalamy się z powodu trudności w utrzymaniu Azylu. Jeżeli nasza sytuacja się nie zmieni staniemy przed najtrudniejszą decyzją, przed koniecznością zamknięcia Azylu. Wówczas cała nasza dotychczasowa praca pójdzie na marne. Czy można patrzeć na to obojętnie? Czy tak ma wyglądać koniec?

W naszych sercach nie brakuje Miłości ani zaangażowania, brakuje natomiast środków do realizacji obranych celów. Nieustannie chcemy ratować, leczyć i edukować, ale na to potrzebne są pieniądze.

Dziś Was błagamy: Rozpalcie ten maleńki płomyk, który jeszcze się tli i pomóżcie uratować Ktosiowo! Potrzebujemy uzbierać pieniądze, dzięki którym będziemy mogli nakarmić i dalej leczyć zwierzęta, opłacić dzierżawę i podstawową obsługę.

Fot. Migotka podczas noszenia gipsów po operacji 

Dawaliśmy szanse zwierzętom poważnie chorym a dzisiaj kontynuacja ich leczenia stanowi dla nas ogromne obciążenie. Bo ratowanie nie kończy się na wyrwaniu z tragicznych warunków czy wykupem przed rzeźnią! To jest dopiero początek drogi,  najpierw konieczna jest dokładna diagnostyka, następnie leczenie, różne niezbędne zabiegi, wizyty specjalistów - to są kwoty rzędu tysięcy złotych, jeśli chodzi o jednego konia, a pod naszą opieką znajduje się ich ponad 20! Niektóre z nich muszą przyjmować leki już do końca swojego życia, dodatkowo część z nich może przyjmować jedynie specjalistyczne pasze i musi dostawać suplementy. 

Film Kasia ogromna klacz zimnokrwista podczas pobytu w klinice. 

Film Anija i Rambo na fermie lisów

Film Wojtuś w dniu przyjazdu pod naszą opiekę. 

Zatem czy to już koniec?

Obojętność też potrafi zabić, zniszczyć. Istnienie Azylu zdane jest na ludzi, którzy nie są obojętni i rozumieją, że zwierzęta zasługują na swój dom, że wymagają opieki, bo same nie są w stanie zaopiekować się sobą, że są od nas całkowicie zależne!

„Bo kto ratuje jedno życie, ratuje cały świat”... Ten nasz mały Świat, który stworzyliśmy pełni miłości i wiary, i który tak naprawdę tworzymy każdego dnia może zniknąć z mapy tak po prostu, z powodu wydawałoby się prozaicznego, czyli z braku pieniędzy na utrzymanie… Prosimy nie pozwólcie nam zniknąć.

Prosimy o pomoc! Na bieżąco będziemy informować o poniesionych kosztach. W razie pytań proszę o kontakt.

Renata Wójcik, Prezes Fundacji Ktoś

kontakt: biuro@fundacjaktos.org

tel. 501000774

https://www.facebook.com/FundacjaKtos