Ratujemy Księcia!

Chodź ze mną na przechadzkę. Pokażę Ci samotność. Beznadzieję. Zobaczysz miejsce, do którego światło wpada tylko przez okratowane okna. Nie ma zapachu świeżego powietrza ani nie można rozprostować mięśni w swobodnym galopie...

Chodź ze mną na przechadzkę. Pół kroku w prawo. Dwa kroki w lewo. Cofaj się ostrożnie, bo krótki powróz boleśnie przypomina, gdzie kończy się cela. 

Trafiłem do więzienia, bo się zestarzałem. Nie mam już siły pracować. Aktualnie nie mam nawet siły jeść - koszmarnie boli gardło, kiedy coś przełykam. Zresztą łatwiej powiedzieć, co mnie nie boli...

Książę nie potrafi zrozumieć, dlaczego musiał opuścić dom. To ludzie zdecydowali o jego losie. Nie tylko właściciele w niego zwątpili. Również handlarz nie wierzy, że cokolwiek dobrego czeka jeszcze tego starego konia... Dlatego jutro ma wyjechać do miejsca, w którym będzie tuczony przed ostatnią podróżą.

Nie dostaliśmy nawet doby, żeby zwołać wrażliwe serca na pomoc dla Księcia, który stracił już koronę. Jeśli jutro go nie zaliczkujemy, zaginie ślad po kolejnym starym, brzydkim koniu...