Uratujmy oczka zagłodzonych, osieroconych kociąt

Urodziliśmy się na mazurskiej wsi. Wiecie, że ja nawet nie pamiętam, jak wyglądała nasza mama? To nawet nie tak, że kotki mają krótką pamięć. Ja ledwo widziałam na oczka, jak mama przestała do nas przychodzić. A już wtedy, gdy otwierałam oczka, miałam je bardzo, bardzo chore. Większe kotki mówiły, że tak bywa i że do mnie i do braciszka mama już nie wróci. Czekaliśmy jednak cały czas, ale mama nie wracała. Nie miał nas kto umyć i ciągle byliśmy głodni. Stich – mój braciszek któregoś dnia spadł z belki pod sufitem w szopie i przez to chodził tak dziwnie i potrząsał główką. Ja się bardzo bałam, że mu się coś stało i że zostanę sama. Wiecie, ja mam tylko jego.   

Pewnego dnia  znalazła nas ciocia i zabrała ze sobą do Warszawy. Teraz mieszkamy w lecznicy i się leczymy. Pani doktor dla kotków mówi, że mojego oczka chyba się nie da uratować i że ja go nie będą miała, że będzie walczyć, ale jest bardzo źle. Mój braciszek ma oczko chore, ale nie tak bardzo. Oboje mamy katar i bolą nas brzuszki. Pani doktor dla kotków dała nam leki i dużo wody pod skórkę i wiecie, że Stich przestał dziwnie chodzić? Tak się cieszę. Ciocie mówią, że to pewnie od tego, że my tak mało jedliśmy i to takie rzeczy nie dla kotków. 

Chciałabym kiedyś mieć domek z posłankiem i jedzonkiem, ale na razie chcę wyzdrowieć. Proszę, pomóżcie ciociom zebrać dla nas pieniążki.

Lila i Stich przyjechały do nas z Mazur, gdyby nasza wolontariuszka ich nie zabrała ze sobą, pewnie by już nie żyły. Mają poważny katar, świsty w płuckach, okropną biegunkę od karmienia mlekiem i chlebem, oboje mają chore oczy, a Lila pewnie oczko straci.  Nie poddamy się jednak bez walki.

Kocięta były tak wygłodzone i odwodnione, że objawy neurologiczne malutkiego Sticha przeszły jak ręką odjął po kroplówce. Musimy opłacić leczenie i pobyt maluszków w lecznicy, który potrwa kilka tygodni. Same kropelki do ich ocząt to koszt ok. 200 zł. Prosimy, pomóżcie.