Witek - zakneblowany psiak wyciągnięty z pseudohodowli

Nie pamiętam już życia, jakie miałem wcześniej. Nie wiem nawet, jakie mam imię. Zawsze dla każdego z moich 4 właścicieli byłem jedynie numerkiem, który miał zadanie do wykonania. Całe życie trzymali mnie w boksie, ale dziś już wiem, że boks to „duże” słowo.

Kiedyś w takim boksie widziałem świnki, teraz ja się w nim znajduje. Wodę mam wymienianą raz dziennie, często znajduje się w niej słoma, bo właśnie w tej słomie leżę cały dzień, tam też załatwiam swoje potrzeby. Jedzenie, jakie dostaje jest różnorodne – raz są to kości, raz zepsute mięso, czasem dostaje suche kulki, a niekiedy nic. Gdy jest mój czas, zakładają mi knebel na pyszczku, ledwo mogę oddychać i każą robić dzieci. Gdy już nie mam sił, „pomagają mi” – podtrzymują na siłę, abym skończył swoje zadanie.

I tak jak już jeden mój pan jest ze mnie dumny, to przerzuca mnie do innego pana – nie rozumiem dlaczego… Na mojej szyi i pyszczku mam wielką bliznę to dlatego, że rosłem razem z drutem, pamiątka ta zawsze przypominać mi będzie gdzie przebywałem podczas swojego dzieciństwa. Nie było to ludzkie łóżko, ani nawet płytki w domu. Nikt mnie nigdy nie głaskał, ale zawsze, gdy widziałem nową osobą miałem nadzieję... Pewnego dnia przyjechał po mnie kolejny „Pan”, wziął mnie na smycz i odjechał ze mną daleko. Powiedział „teraz kochany przed Tobą nowe piękne życie”.

Mam na imię numer 5249. Mam około 6 lat i jestem bardzo chory, a zgotowali mi to ludzie.

Pod skrzydłami fundacji nowy podopieczny Witek. Wituś ma około 6 lat. Jest niekastrowanym psem z pseudohodowli. Stan zdrowia Witka jest dramatyczny, aż nie wiemy, od czego zacząć...

Na jego pyszczku i szyi zauważyć można blizny/wytarcie włosa - najprawdopodobniej miał wiązany sznur lub drut. Niestety "pamiątka" ta zostanie z nim już na zawsze. Witek całe życie trzymany był w takich warunkach, że nie nauczył się załatwiać potrzeby na dworze - załatwia się, gdzie popadnie. Ma chore oczko, a przede wszystkim płuca. Witek strasznie charczy, bardzo szybko się męczy - to właśnie tym zajmiemy się najpierw i na to głównie przeznaczymy zebrane pieniądze. Dziś psiak był u weterynarza, który przepisał antybiotyk i leki rozkurczowe na oskrzela. Przed nami RTG klatki piersiowej i dalsza diagnostyka. Biedny Witek nie ma nawet sił szczekać! Została pobrana także krew do badania. Zabieg kastracji narazie musimy odłożyć, bo nie wiemy, czy przetrwa zabieg w narkozie!

Mimo naprawdę ogromnej krzywdy, jakiej zaznał w swoim krótkim życiu, Wiciu ma w sobie baaaardzo dużo miłości! Bardzo lubi się przytulać, chce być cały czas głaskany i skromnie rozdaje buziaki :) To niesamowicie nas wzrusza.... Tyle złego otrzymał od ludzi, a mimo to chce kochać i być kochanym!

KOCHANI, POMÓŻCIE NAM GO RATOWAĆ!