Życie lolusia to ciągły ból stres ,pomóżmy wspólnie lolusiowi

Nie wiemy ile Loluś ma lat (takie imię dała mu Emilka z TauzenWet Katowice), ale wiemy, że ktoś go wyrzucił. Mijało go mnóstwo ludzi, a on był nadal niezauważalny, cierpiał, a robaki go zjadały. Przecież to tylko kot - lepiej jak zdechnie - takie słowa też słyszeliśmy...

Lolusiowi odpada ciało od łopatki, aż po pyszczek. Robaków jest pełno, smród rozkładającego się ciała, ból maluje się na jego pyszczku, oczy zaropiałe... On tak bardzo płakał...

Nad jego losem pochyliła się starszą Pani i dzieci z podwórka. To oni alarmowali od ponad tygodnia, że jest taki kot. Nikt się nie pojawił, nikt nie miał czasu. Wszyscy skazali go na powolną śmierć... Nie będę wymieniała organizacji, które były powiadomione o tym kotku tydzień temu...

Przypadkiem natrafili na nasze stowarzyszenie (poprzez Grzegorza i Sarę), my nie odmawiamy. My działamy, po to powstało nasze stowarzyszenie, aby pomagać, nieść ukojenie i ulgę...

Ludzie skazali Lolusia na powolną, straszną śmierć oraz na konanie na ich oczach... Loluś cierpiał niewyobrażalnie, nie jesteśmy w stanie objąć tego rozumem. Ile niepotrzebnego cierpienia zniósł, a mimo to z nami walczył. "Polowaliśmy" na niego od niedzieli, aż w końcu jest, mamy go!

Jest w całodobowej klinice, nie mamy pojęcia ile i co będzie kosztowało, ale dla nas najważniejsze jest jego życie, aby mu się udało! Aby mógł żyć w domku z pełnymi miseczkami. Pani doktor nie była w stanie określić wieku, bo Loluś nie ma zębów.

My płaczemy, bo jest to niewyobrażalne dla nas...

Do rodziców dzieci z Janowa, dzielnica Katowic - bądźcie dumni ze swoich dzieci za empatię i chęć pomocy dla tego kotka. Dziękujemy starszej cudownej Pani, która cały czas nam pomagała, zwabiła go do piwnicy i tam było nam o wiele łatwiej go złapać. Dziękujemy też Sarze i Grzegorzowi, którzy do nas zadzwonili. Loluś jest w klinice, jutro będą wyniki i także opis oraz dowiemy się, jakie są rokowania.