Umierała w rowie we własnych odchodach :(

Telefon dyżurny TOZ Otwock. Przeraźliwie krzyczący głos kobiety :

- Sunia leży pod mostkiem.. Tu, przy wyjeździe z Otwocka, w kierunku Wiązowny. Strasznie skowycze! Słychać ją aż przy lesie! Musi cierpieć!  

Dyżurna inspektorka TOZ Otwock wsiada w samochód i jedzie pod wskazany mostek. A tam zbiegowisko ludzi. I wszyscy patrzą na pieska... A piesek wyje z bólu!

Nie może się podnieść. Nerwowo przebiera przednimi łapkami! Szamoce się w błocie i własnych odchodach!  Dramat! Kolejna psia tragedia! Kolejny wyrzucony pies, bo chory! Niepotrzebny. Kłopotliwy.

Ludzie często wywożą stare, chore psy. Niech sobie zdychają pod mostem. Niech nikt nie widzi ich cierpienia.

 Inspektorka zwraca się do tłumu gapiów:

- Szybko! Klatka! Kto pomoże?

Jakiś młody chłopak pomaga, zapakowali sunie. I do weterynarza. W samochodzie sunia się uspokaja. Może poczuła opiekę? Może wie, że będziemy ją ratować? Może potrzebowała dotyku ręki? Zauważa, że w tym przeraźliwym bólu już nie jest tak samotna. Opuściła miejsce cierpienia pod mostem. Cały czas inspektorka mówi do suni:

- Cicho, cichutko, już dobrze... Już będzie dobrze... Będziesz zdrowa... Już za chwilkę nie będzie boleć... Ciiii..."  

W gabinecie weterynaryjnym prawda wychodzi na jaw. Dwa guzy, jeden wielkości dynii! Decyzja!? Operacja na Cito! Tylko jedna prośba:

- Czy operacja może być na zeszyt?

Jesteśmy bez grosza! Ratujmy te sunie! Ona ma teraz tylko nas! Mnie i Pana, Panie Doktorze! Ona jest spod mostu!

Weterynarz:

- Dobrze! Połowa ceny! 600 zł za wszystko!

Zbieramy na pokrycie kosztów: operacji, opieki rekonwalescencyjnej,  domu tymczasowego i dobrą karmę. Pomóż prosimy! Pomóż i Ty!