Chów kojcowy!

SENNA i jej córka SEBA to ofiary nowego obyczaju, równie okrutnego, jak łańcuch. Zastępowanie kojca, w którym się psa trzyma bez wypuszczania NICZYM SIĘ NIE RÓŻNI od przykucia go do budy! Pies zamknięty na zawsze w kojcu jest równie nieszczęśliwy, jak pies na łańcuchu.

Cierpi i męczy się nie mniej, a czasem nawet bardziej, bo kojce są budowane w miejscach ukrytych, oddalonych, bez widoku. To, co ludzie uczynili polskim psom stawiając kojce i zamykając je tam na zawsze – jest wielką, masową zbrodnią i powszechnym znęcaniem się. Empatyczni sąsiedzi obserwujący mękę zamkniętych zwierząt nie mogą spać po nocach. Nie ma na to paragrafu. Przecież kojec w swoim założeniu miał stanowić wygodne schronienie... Nie ma podstaw do interwencji. Można tylko błagać o litość dla skazanych.

SENNA jest jednym z psów, które, dzięki skomplikowanym pertraktacjom zostały uwolnione. To suczka wycofana, bardzo zrażona do kontaktów z ludźmi. Mamy nadzieję, że nie zostanie u nas na zawsze, bo psów z podobnym piętnem jest tysiące i niełatwo wychodzą na prostą.  Zamykając psa w kojcu człowiek  traktuje go jak rybkę w akwarium. Sypnie karmę i odchodzi. Żeby wejść, musi kopnąć psa nogą, udaremniając próbę ucieczki. Pies uwolniony z takich warunków nie może uniknąć traumy, nieufności i wycofania. SEBA jest w hotelu z resocjalizacją. SENNA dopiero czeka w kolejce.

SENNA kocha biegać, co widać na filmiku. Do kojca godzi się wejść tylko wtedy, kiedy ma obiecany przysmak. Przed nią długa droga i zapewne kosztowna, jeśli ma kiedykolwiek trafić do własnego domu. Ale to już nasz problem, nie SENNY. Ona wygląda na zadowoloną i nie planuje żadnych zmian.

Prosimy o pomoc w utrzymaniu SENNY!