Jego życie dobiega końca w skupie koni rzeźnych… Ma czas do piątku. Odmień jego los, ocal życie…

Kogo posłuchać dzisiaj? Serca czy rozumu? Jest na tym świecie 20 lat… 20 długich lat oddanie służył człowiekowi… Jakie otrzymał podziękowanie?  Bilet w jedną stronę, tą ostatnią… Do rzeźni. Jego los tak naprawdę jest taki sam, jak większości naszych koni.  Za służbę człowiekowi w podziękowaniu zostają skazane na śmierć… Ten nieszczęśnik stoi w skupie koni. Jego chude, pokrzywione, spracowane ciało opowiada historię jego życia. Nie znamy żadnych szczegółów, ale możemy się tylko domyślać… Nie było ono lekkie ani przyjemne.

Człowiek nie był ani dobry, ani łaskawy skoro odesłał go w takie miejsce… Nie ma już zbyt wiele czasu… Tak naprawdę mamy czas do piątku, żeby zebrać potrzebną kwotę. 20 lat... Czy 20 lat to odpowiedni wiek na umieranie? Jak można odebrać życie istocie, która nie chce umierać? Czy życie nic dobrego już nie przyniesie, a śmierć będzie wybawieniem i najlepszym co go teraz może spotkać? Czy to właśnie pora na śmierć? Dla niego tak naprawdę życie już dobiegło końca… Jeśli my go nie uratujemy, nikt inny już tego nie zrobi… Ten koński skazaniec już nigdy nie zobaczy słońca, błękitnego nieba, nie zje pierwszy raz marchewki, nie skosztuje soczystej zielonej trawy, a wiatr nie rozwieje jego grzywy... W chwili obecnej jedyne, co ją czeka, to rzeźnicki hak. Czy tak powinno kończyć się życie istoty, która poświęciła swoje zdrowie i życie człowiekowi? Czy on nie zasłużył na godną i spokojną emeryturę i poznanie człowieka od tej lepszej strony? Kochani Jego życie jest już tylko w Waszych rękach… Do piątku mamy czas… Czy możemy pozwolić umrzeć istocie, która wcale nie chce umierać?

Skazaniec nie stoi tam sam... Obok niego stoi równie zabiedzona siwa klacz... Nie wierzymy, że uda się uzbierać, chociaż na niego dlatego o siwą nie pytamy...  Kwota zbiorki obejmuje cenę życia, prowizję portalu,  koszty ewentualnego transportu, pierwszych miesięcy pensjonatu, oraz niezbędnej opieki weterynaryjnej i kowalskiej.